Op de kaart die ik koos staat een kleine bloem die de rotsen en stenen op haar weg heeft getrotseerd en naar het daglicht is gegroeid. Omgeven door een aura van stralend, goudkleurig licht, toont ze de luister van haar piepklein zelf. Ze schaamt zich niet, ze is de gelijke van de stralendste zon.
Als we geconfronteerd worden met een heel moeilijke situatie hebben we een keus: of we proberen verontwaardigd iets of iemand de schuld te geven van onze tegenspoed, of we kunnen de uitdaging aannemen en groeien.
De bloem toont ons de weg, want puur haar passie voor het leven voert haar uit de duisternis naar het licht.
Het heeft geen zin tegen de beproevingen van het leven te vechten of te proberen ze te omzeilen of te ontkennen. Ze bestaan nu eenmaal en als het zaad een bloem wil worden moeten we ze doormaken.
Wees moedig genoeg om te groeien naar de bloem die je bestemming is.
Je bestemming
Het zaad kan niet weten wat er gaat gebeuren, het zaad heeft nooit een bloem gezien. En het zaad kan niet eens geloven dat het de mogelijkheid heeft een prachtige bloem te worden. De reis is lang en het is altijd veiliger niet aan de reis te beginnen, want het pad is onbekend, er zijn geen garanties. Er kunnen geen garanties zijn. De reis kent duizend-en-een-gevaren, vele valkuilen - en het zaad is veilig, het zit verscholen in een harde kern. Maar het zaad doet zijn best, het spant zich in; het laat de harde schil los die voor zijn veiligheid zorgt, het komt in beweging. Meteen begint de strijd: het gevecht met de grond, met de stenen, met de rotsen. En het zaad was heel hard en het jonge plantje is heel zacht, er dreigen vele gevaren.
Het zaadje liep geen gevaar, het zaad had duizenden jaren kunnen overleven, maar het jonge plantje staat bloot aan allerlei gevaren.
Toch gaat het plantje op weg naar het onbekende, naar de zon, naar de bron van het licht; het niet weten waarheen en waarom. Het te dragen kruis is zwaar, maar het zaad is bezeten van een droom en komt in beweging.
Het pad van de mens is hetzelfde. Het is moeilijk begaanbaar. Er is veel moed voor nodig. (Een tekst uit de Osho Zen Tarot)
Met trillende benen stapte ik het diepe in
Ik wil je graag meenemen in één van mijn bijzondere en achteraf gezien levensveranderende reis bij die eerste stap.
In 1996 had ik een vriendje althans dat dacht ik. Hij ging een aantal weken op vakantie en ik wist niet waar hij naar toe was en voor hoelang. Ook of onze relatie nu nog aan was. Het was een nogal turbulente vriendschap/relatie. Ik kwam uit een scheiding, had drie kinderen die ik alleen opvoedde, de gemeenschap waar ik uit kwam was streng gelovig en ik was zowel uit de familie als uit de kerk gezet door de keuze die ik had gemaakt niet meer met de vader van mijn kinderen verder te willen. De verder details laat ik even buiten beschouwing op dit moment.
Toen kreeg een telefoontje, meerdere keren die op het antwoordapparaat terecht waren gekomen.
Deze vriend waar ik over sprak, stond bijna smekend op het antwoordapparaat of ik ook naar Frankrijk wilde komen. Mijn hart sloeg even over. Hij vind mij nog leuk, zo leuk dat hij vraagt om daarheen te komen. Er was toen nog geen mobiel of internet in mijn leven. We hebben elkaar kort gesproken en ik had alle info zo goed als mogelijk opgeschreven. Ik kon nog maar één ding doen. Een ticket van de Thalys gaan kopen op het station in Rotterdam.
Alles geregeld, ticket gekocht, kinderen logeren en ik werd naar het station gebracht. Trillend op mijn benen met een koffer afgeladen (als je mij kent weet je dat ik op alles voorbereid wil zijn en veel meeneem) op naar het onbekende een camping in Zuid-Frankrijk.
Ik spreek geen talen, was nog nooit in Frankrijk geweest, had nog nooit gekampeerd, hou niet van treinreizen.
En daar ging ik. Toen ik op mijn plek zat bleek ik in een coupé te zitten met allemaal anders sprekende, niemand sprak Nederlands. Er was een vrouw die de Nederlands taal studeerde daar probeerde ik wat mee te praten. Zij woonde in Frankrijk en uiteindelijk bood ze mij aan mij naar de metro te brengen omdat ik moest overstappen in Parijs. Daar liep ik dan met een loodzware koffer op wieltjes waar ik niets aan had met al die trappen op naar de volgende trein richting Angoulême, daar zou hij op mij wachten en verder reizen naar de bestemming.
Station Angoulême
Het werd steeds later en het station naderde, de spanning enorm. Straks sta ik daar en staat hij er niet! Is het wel de afgesproken plek. Ik stapte uit op een stil station daar in Frankrijk....niemand te zien.
Mijn hart ging tekeer, maar gelukkig daar kwam hij aangelopen hij had wat vertraging gehad want het was langer rijden dan ingeschat. Heb je ook je gordijnen meegenomen was zijn eerste reactie bij het zien van mijn enorme koffer. Die bij later inziens veel te groot was voor het piepkleine tentje waarin ik terecht zou komen, maar dat wist ik toen nog niet.
We stapten de auto in, gelukkig was het nog niet donker. Wat een ongelofelijk bijzondere ervaring om die prachtige omgeving te zien.
Hij vertelde mij dat de mensen op de camping op mij zouden wachten en zich verheugde op mijn komst???
Dat is vreemd dat kende ik totaal niet, vreemde mensen die zich verheugde op mijn komst?
Mijn alarm belletjes gingen aan. Zou het dan toch een sekte zijn waar iedereen voor waarschuwde?
Omhelzingen van vreemden
In het pikkedonker schoven we langzaam het donker terrein op en hij nam mij mee naar het terras. En ja het was echt waar mensen kwamen naar mij toe, ik kreeg omhelzingen(die ik alleen kreeg van tantes) van wildvreemde mensen?? Ik vond het fijn en voelde als eindelijk thuiskomen iets waar ik zo naar had verlangd en ook kwamen er twijfels? Klopt dit wel? Waar ben ik naartoe gelokt? Waar heb ik mij door laten verleiden? Was het het de aandacht, iemand die mij leuk vond?
Ik kreeg een drankje, een echt frans drankje: Pastis. Dat vond ik heerlijk dus nog maar één, maar ik was moe en kan niet goed tegen drank. Misschien was dat maar goed ook, slingerend over de camping gingen we naar de tent.
De Tempel van Corneuil
Toen ik de volgende dag uit de tent kroop zag ik pas hoe mooi het daar was.
Om 10 uur ging iedereen naar de "tempel", zo werd het gebouw op de heuvel genoemd.
De eigenaar draaide muziek en er werd wat bewogen, geknuffeld en een kring gemaakt.
Na het dagelijkse inzicht kaartje gekozen te hebben ging ieder zijn eigen weg. Naar een workshop, of naar het zwembad of wat dan ook.
Daar zat ik dan, alleen te zijn in een land waar ik de taal niet van spreek.
Hier was mijn allereerste ervaring met spiritualiteit, tantra en bewust-zijn.
Mijn vriend ging naar zijn workshop en ik zat op het terras te wachten tot hij weer terug kwam. Ik had zicht op de tempel waar zijn workshop was. Ik hoopte dat hij
snel naar mij zou komen maar nee, ik zag hem knuffelen met allemaal andere vrouwen. Jemig kom ik bijna 1000 km reizen naar je toe en dan aanschouw ik dit. Was hij niet blij dat ik er was? Toen
kwam ik in een lastig proces terecht wat maakte dat ik naar mijn eerste bewust-zijns workshop terecht kwam en mijn nieuwe reis begon.
Ik kende deze wereld niet
Mijn eerste ervaring met bewust-zijn en spiritualiteit
Hier is mijn allereerste ervaring met spiritualiteit, tantra en bewust-zijn begonnen.
Mijn vriend ging naar zijn workshop en ik zat op het terras te wachten tot hij weer terug kwam. Ik had zicht op de tempel waar zijn workshop was. Ik hoopte dat hij
snel naar mij zou komen maar nee, ik zag hem knuffelen met allemaal andere vrouwen. Jemig kom ik bijna 1000 km reizen naar je toe en dan aanschouw ik dit. Was hij niet blij dat ik er was? Toen
kwam ik in een lastig proces terecht wat maakte dat ik naar mijn eerste bewust-zijns workshop ging en mijn nieuwe reis
begon.
Ik kende deze wereld niet, wist van het bestaan niet af en ben achteraf erg blij dat ik hierheen was gegaan.
Mijmeringen
Dit kaartje bracht mij terug naar deze bijzondere en levensveranderende stap.
Een stap die ik niet met mijn hoofd kan begrijpen. Een stap die mijn leven een heel nieuw licht gaf.
Ik geloof echt dat de levenskracht is (zoals het zaad van de bloem) die zo enorm sterk is en we soms keuzes maken die we met ons hoofd niet kunnen begrijpen of beredeneren.
Ik ben dankbaar dat ik deze stap heb gemaakt. En dat deze vriend een opstapje is geweest naar mijn bewust-zijn en spirituele reis.
Een weg die bij mij past. Waar mijn hart voor klopt en die mij iedere dag nieuwe kansen en mogelijkheden biedt om te ontdekken en te bewandelen.
Ik ben dankbaar voor deze mooie les in vertrouwen.
Ook in deze tijd van ons bestaan worden we uitgedaagd om naar die kracht, die levenskracht in ons te luisteren en naar te handelen. Het vraagt moed om dat pad te volgen als anderen een heel ander pad kiezen, het niet met mij eens is.
Mij de rug toekeert of anders. Ik ben ervan overtuigd dat we alle lessen hoe pittig ook op ons bordje krijgen om te ontdekken waar we staan, wat nodig is om misschien te veranderen en vastgezette overtuigingen nog eens te bekijken. Klopt het nog wat ik doe.
We zijn hier op aarde om het leven te vieren, te dansen, te knuffelen, lief te hebben, te vrijen, in contact met anderen te zijn.
Heb het leven lief en wees niet bang.
Warme liefdevolle omhelzing, Namasté Marlene
